And This Is How It Ends

"I think I used to be one of the protagonist people murmuring around, I think I really really get used to it."

No, I'm not. People talking through their eyes and glimpsing through yours makes their topic obvious and it sucks, additional bagahe if those people were your fellas and being around them makes you feel comfortable no more. Instead of insinuation and making fun of it, why not confront and be serious about it. 

Maybe, I'm just taking it seriously. Hope it won't take long. 

Random

Mga sangang pasulpot-sulpot katulad ng pag-iisip kong tutulog-tulog

Walang pasok ngayon, our own university President declared today as Holiday for the Ampatuan Massacre. Hindi ko alam kung matutuwa ba ko o ano, maraming nakapilang exams ngayong araw na 'to para sa amin pero hindi matutuloy. Dapat ba 'kong matuwa dahil wala akong naaral na kahit ano? Hmm, nasayang lang 'yung isang araw. Para sa'kin walang silbi 'tong pa-holiday holiday epek niya para makisimpatya sa nangyare, per sa isang banda parang pwede na rin atleast nakapagpakitang-tao pa sya. Kahit pala demonyo ay nahahabag din, pero hindi pa rin. Tulad nga ng sinabi ko kahapon, BOR meet din ngayon, alam na. Ni hindi nga alam ng karamihan sa mga estudyante kung bakit walang klase. Wala lang, wala lang pasok. Mas maganda siguro kung mas patataasin nya 'yung consciuosness namin hinggil dun sa nangyari pero syempre hindi nya 'yun gagawin. Mga tuta talaga oh.

Wala na namang magandang nangyari sa araw, sana sumama na lang ako ng mob. Nasayang lang 'yung pagsesave ko ng baon ko para sana sa araw na 'to. 

Nakakatamad ring magkikilos dito sa bahay; tagahugas ng plato, tagalaba, tagasaing pero hindi tagakaen. Araw-araw ganito lage. Nakakasawa. Si Sara Bareilles at Regina Spektor lang ang kaligayahan ko. Ang gara nga ng buhay ng tao, buong buhay naten nag-aaral tayo. Nasa sa'yo kung pa'no mo lang dadalhin. Kung magiging boring o cool, parang ako... ang boring. Hehe. Walang bago. Gigising ng maaga, babyahe, papasok, makikipagkulitan, kakaen, uuwe, magpupuyat at matutulog. Boo.

Walang kalinya-linya mga naiisip ko ngayon, siguro dahil gutom ako. Pakiramdam ko naiinis ako. Hehe. Oo, naiinis nga ko, saan? baket? Ewan. Arrrgh! Dahil hindi ko magawa ang mga bagay na gusto ko? As long as you live in a society, you can never be free. Chuuva lang, nde 'yon. Namimiss ko na 'yung pakiramdam ng walang masyadong iniisip, pero dahil ganito ang sitwasyon, hinihingi ng kalagayan na mag-isip ako. Nakakastress. 

Oh sige na, magbabasa na lang ako.. ng maraming maraming libro. Pwedeng pahiram?