Natanggap ko ang imbitasyon sa binyag na ito noong nakaraang sabado, inabot sa'ken ng ama ko. Galing daw sa customer nya. Parang nakiliti akong ewan nung nakita ko 'yung laman. Akala ko joke lang. Tunay pala 'yun, kinukuha akong ninang. Haha. Ayoko pa nga sana nung una, ayokong tingnan 'yung invitation dahil ayokong magpunta. Haha. Bad. Wala kasi akong kasama, ano namang gagawin ko dun, wala akong kakilala. Pero I therefore realized na okay lang, masaya 'to. Grown-ups. :)
Arenas 'yung apelyido nung magiging inaanak ko, ang naunang pumasok sa isip ko 'yung schoolmate ko nung elementary hanggang highschool na kahit kelan hindi ko naman nakausap. Parati lang kaming nagkakatinginan pag nagkakasabay sa byahe. Haha. Pero hindi pa rin naman ako sigurado kung anak nya nga 'tong magiging inaanak ko. Hehe. Well, kung sya nga, matutuwa ko. Hehe. Baka sa binyag pa ng anak nya kame unang magkausap. :) (kung anak nya nga)
Ang tawag pala sa regalong ibibigay ay pakimkim (o yung pera 'yun na kasama ng regalo? hehe), pinag-iisip na ko ng ama ko kung anong ibibigay ko, pera na lang daw. Sabi ko gusto ko libro. 'Yun siguro ang kauna-unahang librong mababasa nya. Hehe. Gusto kong maging isang bata syang mahilig magbasa, haha. Para paglaki nya sa kanya na lang ako manghihiram. Hahaha. Naeexcite tuloy ako. :) Ang pakiramdam ko ngayon, parang may anak na rin akong susubaybayan (is that too much?). Haha. Susubaybayan ko talaga yan. Meron na ring batang kakatok sa 'kin pag pasko. Hehe.
Sa Linggo na nga pala 'yung binyag. Wala lang, masaya lang ako. :)
No comments:
Post a Comment
C'mon, speak out!